Goodmorning Vietnam!

Goodmorning Holland,

hoe gaat het ermee? Met mij alles prima. Zit momenteel in Saigon, Vietnam. Even wat korte feitjes over Vietnam:

- +/- 100 miljoen inwoners
- hoofstad Hanoi
- grootste stad: Saigon (Ho Chi Min) (ongeveer 10 miljoen inwoners)
- Vietnam oorlog (1957-1975)
- Slachtoffers: meer dan 2,5 miljoen
- Gemiddelde temperatuur 32 °C.

Nadat we vertrokken zijn uit Sihanoukville (Cambodja) zijn we beland in Kep. Een klein plaatsje in de buurt van de grens met Vietnam. We hebben hier een nachtje geslapen zodat we een niet al te lange reis voor de boeg hadden. Het vervoer is namelijk niet altijd even comfortabel hier in Zuid Oost Azie. De bussen zijn gebouwd voor Aziaten die gemiddeld 30 centimeter kleiner zijn dan wij kolossale westerlingen.. Vrij krap qua beenruimte dus.. Maarja je moet er wat voor over hebben als backpacker zullen we maar zeggen. Terug naar het verhaal: Kep, een klein plaatsje in Cambodja bij de grens van Vietnam aan de golf van Thailand (snap je het nog?) waar niet zo heel veel te beleven is. Het centrum bestaat uit een aantal guesthouses, wat kleine winkeltjes, restaurantjes met als terras hangmatten en een klein reisbureautje. Na een hoop zon in Sihanoukville, en eigenlijk heel Cambodja, werden we getrakteerd op een fikse regenbui waar geen eind aan leek te komen. Na een kleine lunch hebben vaderz en ik met een hip rose parapluutje van het hotel toch maar even de beentjes gestrekt en een wandeling gemaakt langs de kust. Er stonden een hoop uitgebrande villa's uit de Pol-Pot periode. Deze niet zo vriendelijke man en zijn onvriendelijke vrienden van de Rode Khmer(zeer zacht uitgedrukt) waren tegen het westerse imperialisme/kapitalise en wilden Cambodja veranderen in een agrarische staat. Iedereen die hem tegenwerkte werd hardhandig gemarteld en 2.1 miljoen mensen (bijna 25% van de bevolking) vonden de dood tijdens zijn regime van 1975 tot 1979.

Terug naar het verhaal. Na onze wandeling langs de ooit luxueuze uitgebrande villa's, kwamen we bij een straatje waar allerlei restaurantjes aan zee stonden. Heerlijk fresh seafood alleen hou ik niet van seafood.. Pech voor mij. Toen maar een koud biertje gedronken want daar hou ik nog altijd wel van :). Toen het weer nog slechter werd besloten we maar een tuk-tukje terug te pakken naar het hotel. De roze paraplu had het anders met zekerheid begeven. Toch zonde van zo'n mooie paraplu...

Terug bij ons guesthouse, Brises de Kep, even lekker 'gechilled' op de kamer en wat op internet gezeten. Na een lekkere warme douche zijn we gaan dineren bij ons guesthouse: steak met pepersaus, groente en patat. Goede combinatie al zeg ik het zelf. Als steak-fanaat kan ik zeggen dat de steaks hier niet zo goed zijn als thuis dus het gezegde: there's no place like home lijkt me hier aardig op zijn plaats... Maargoed, het was toch wel een redelijke steak dus met een voldaan gevoel nog even geskyped met het thuisfront en Yara, nog wat hilarische Youtube filmpjes gekeken van Kat Williams over Micheal Jackson en toen maar de oogjes gesloten.

De volgende dag zijn we rond half 11 vertrokken richting Hatien in Vietnam. De grensovergang was ook een aparte ervaring. We werden met het busje voor de grens afgezet waarna we lopend van Cambodja naar Vietnam moesten.. Niet dat dat erg ver was maar al met al toch een aparte ervaring. Booskijkende mannen met grote geweren stonden aan beide kanten.. Geen flauwe geintjes dus deze keer.. Ook stonden er kolosale casino's aan de grens (Cambodja zijde) omdat gokken in Vietnam verboden is. Op deze manier kunnen de Vietnamezen toch nog een gokje wagen aan de roulette tafel. Eenmaal over de grens stond het busje weer klaar om ons te brengen naar het reisbureau in Hatien. Daar werden onze bustickets omgewisseld in boottickets aangezien we het plan hadden gemaakt om naar het Phu Quoc eiland te gaan. Een tropisch eiland voor de kust van Vietnam.

Na 1,5u op de boot kwamen we aan op het eiland. Uiteindelijk zijn we neergestreken bij een resort op Long Beach. 30 dollar voor bungalowtje vlak aan het strand.. niet verkeerd dus. Nog even een verfrissend duikje genomen in de heerlijke golfrijke zee, genoten van de prachtige zonsondergang en toen lekker aan het strand een steak gegeten (hoe kan het ook anders?) Pim en ik hebben daarna nog even voor onze bungalow in de hangmat gehangen en wat FIFA 11 op mijn onmisbare PSP'tje gespeeld.

De volgende dag hebben we een scootertje gehuurd en zijn we het eiland gaan verkennen. Eerst een waterval bezocht en daarna een hapje gegeten aan een prachtig strand aan de andere kant van het eiland. Toen het begon te regenen zijn we maar snel terug gereden aangezien dat niet zo comfortabel is op een scootertje en de veelal onverharde wegen daar..

Na een warme douche zijn we weer een hapje gaan eten bij hetzelfde tentje als de dag ervoor. 1 keer raden wat ik had besteld: inderdaad, steak. Daarna hetzelfde ritueel als de dag ervoor, hangen in de hangmat alleen deze keer met een 'heerlijke' fles Vietnamese rode wijn. Ze snappen het hier niet dat je rode wijn niet in de koelkast moet doen.. en nog wel meer dingen dringt niet echt door hier bij de Aziaten. Een ander klein voorbeeld: eten wordt hier zelden op hetzelfde moment geserveerd. Vaak is het zo dat als ik mijn maaltijd bijna op heb, Pim zijn maaltijd krijgt en daarna Paulus die van hem.. En zo rouleert dat dagelijks weer. Ach ja.... heeft toch ook wel weer z'n charmes zoals Pim zou zeggen bij al het vreemde en ongewone dat hier dagelijks de revu passeert haha.

The next day zijn we na een heerlijk ontbijtje even gaan chillen op het strand en hebben we de taxi gepakt naar het stadje vlak bij Long Beach. Daar hebben we een markt bezocht waar we de enige westerlingen waren.. erg apart. We hebben wat bananen gekocht omdat we vlak bij ons hotel een hoop aapjes hadden. Na ons bezoek aan de markt zijn we de aapjes gaan voeren wat enkele perfecte kodak-momentjes heeft opgeleverd. Gelukkig was de kodak (Sony in dit geval) aanwezig en hebben we alles kunnen vastleggen voor het nageslacht en onze geliefde back home. Na het aap-voer-tafareel hebben Pim en ik een heerlijke massage genomen bij een nabijgelegen Spa-resort. Voor 10 dollar een dik uur een professionele gezichts-en rug/nek massage gehad. Dat kunnen ze wel hier.. Kudos 4 Asia! 's Avonds hebben we een hapje gegeten bij een restaurantje en dit keer geen steak maar spicy bbq-chicken! Ook lekker voor de verandering. Na wat natafelen met een gekke Russin (die meer op een Chinees leek) en nogal tipsy was en heel trots kwam vertellen dat ze vandaag precies 10 jaar getrouwd was (haar man kwam haar uiteindelijk wegslepen) zijn we terug gegaan naar ons resort en hebben we ons bedje opgezocht.

De volgende dag werden we vroeg opgehaald om de reis voort te zetten naar Can Tho, een stad bij de Mekong Delta. Na een zeer oncomfortabel reis in een aantal minibusjes vol met locale Vietnamezen, kwamen we 5 uur later in Can Tho aan. Bij het uitstappen op busstation kwamen de moterbike-taxichauffeurs als bijen op honing op ons afgevlogen (geen Tuk Tuk's in Vietnam). Na wat onderhandeld te hebben over de prijs zijn we op de scooter (met backpack en al) met een soort van dodenrit naar een hoteletje gebracht vlak bij de Mekong rivier. Na de check-in zijn we een hapje gaan eten en hebben we de beentjes even gestrekt. Meteen een tourtje geboekt voor de volgende dag en de busreis naar Saigon. 's Avonds hebben ook ons vliegticket naar Bangkok geboekt wat nog een hele opgave bleek te zijn (1,5 uur in het totaal) aangezien de site van Air Asia problemen had met onze creditcards.. Uiteindelijk toch goed gekomen :). Daarna nog wat rond gestruind langs de Mekong rivier en wat lokale marktjes. Nog even een hapje gegeten bij een Italiaan (ja wij genieten hier dagelijks van de locale Aziatische specialiteiten.....) en toen ons bedje opgezocht.

De volgende dag vroeg uit de veren (5u) om met een klein prive bootje naar de floating market(s) te gaan. De eerste was wel leuk aangezien de zon net op kwam en het voor mij de eerste keer was dat ik ooit een floating market mee maakte. De touroperator die ons de tour had verkocht vertelde ons dat we geen andere touristen zouden tegenkomen bij de 2de floating market die we zouden bezoeken... Aangekomen bij de 2de floating market: ongeveel evenveel touristen dan lokale.... (heeft weer z'n charmes jaja) Daarna zijn we een zij-riviertje opgegaan van de Mekong en hebben we een noodle-'fabriekje' bezocht. Was wel grappig om te zien hoe ze het meest verkochte voedsel van Azie maken. Toen een hapje gegeten bij wat lokale die geen woord Engels spraken (jaja heeft z'n charmes) en terug gevaren. Onze spullen gepakt in het hotel en naar het busstation gegaan waar we de bus hebben gepakt naar Saigon.

Na ongeveer 3,5u in de bus te hebben gezeten kwamen we aan in Saigon (tegenwoordig Ho Chi Min City). Een grote stad in het zuiden van Vietnam. Wat meteen opviel is het knotsgekke verkeer hier. Er rijden hier zo ontzettend veel (lees: miljoenen) brommertjes, ongelofelijk. En allemaal kris kras door elkaar dat je je afvraagt hoeveel ongevallen hier wel niet moeten gebeuren per dag, uur, minuut, of seconde... Toch veilig aangekomen bij het hotel in district 1, het centrum voor de toeristen met de meeste hotels, barretjes en restaurants. Het hotel was prima en na ons even te hebben opgefrist zijn we een hapje gaan eten en de buurt gaan verkennen. We hadden hier weer afgesproken met onze Engelse kamaraad Danny dus die is ook mee gaan eten. 's Avonds nog even wat gedronken in een barretje maar dat was van korte duur aangezien we kapot waren omdat we al vroeg uit de veren waren die dag. De volgende dag hebben hebben we een beetje rondgelopen door de stad en zijn Paul en ik met een brommertaxi naar de Chinese market gegaan. Een grote markt met ontzettend veel TROEP. Was wel grappig aangezien we de enige westerlingen waren. Na ons bezoek aan de markt ben ik met Pim even gaan zwemmen op het dak van ons hotel en hebben we een sauna'tje gepakt. Heerlijk! 's Avonds weer wat gegeten en een tour geboekt voor de volgende dag naar de Cu Chi tunnels.

De volgende dag vroeg uit de veren om met de bus naar de Cu Chi tunnels te gaan. Onderweg nog even gestopt bij een fabriekje waar gehandicapten (door de Vietnam-oorlog) allerlei schilderijtjes, vazen, fleshouders etc etc maakte. Daarna nog even in de bus en aangekomen bij de Cu Chi tunnels. Voor de gene die niet weten wat de Cu Chi tunnels zijn:

Cu Chi is een plaatsje boven Saigon waar de Vietcong een compleet ondergronds tunnelsysteem hadden om zo te vechten en te overleven tegen de Amerikanen (en de Franse in een eerdere oorlog). Helaas waren we niet de enige toeristen en sprak onze gids belabberd Engels. Toch was het wel apart om te zien en gaf het een goede indruk van hoe ze leefde en vochten daar.

Na de Cu Chi tunnels zijn we naar het War-Museum gegaan. Dit was werkelijk waar verschrikkelijk om te zien. Je kreeg hier alles te zien vanuit de Vietnamese point of view. Echt verschrikkelijk wat die Amerikanen hier hebben aangericht. Zoveel onnodige en onschuldige doden: vrouwen (zwanger, jong & oud), kinderen, mannen, allemaal als ratten afgeslacht om 'het opkomende communisme' tegen te gaan. De Amerikanen zijn hier als beesten te keer gegaan en hebben allerlei chemische wapens ingezet waar de effecten vandaag de dag nog steeds zichtbaar van zijn. Van napalm tot Agent Orange (Dioxin, een van de heftigste chemicalien), hele dorpen weggevaagd door bomtapijten, clusterbommen en chemische wapens. Ik stond echt met tranen in mijn ogen te kijken naar de verschrikkingen die deze mensen hebben moeten doormaken. Kinderen dood geboren, misvormde kinderen, ledematen er af.. (allemaal door de effecten van die chemische bommen) verschikkelijk. En dan van die trotse soldaten ernaast met een lach terwijl je de angst op de gezichten ziet van die mensen. Met een heel naar gevoel het museum verlaten.. 's Avonds een hapje gegeten weer en nog een drankje gedaan met Danny en Pim in een hele leuke tent waar ze live-muziek speelde. Een soort van Jazzband was er bezig die echt heel goed waren. Na wat mohito's en Bah Bah Bah'tjes (lokale biertjes) m'n bedje opgezocht. Nu ff m'n backpack pakken en over een uurtje of 6 met het vliegtuig naar Bangkok voor ons laatste gedeelte van de reis.. Ff wat inkopen doen, kadootjes kopen, m'n op maat gemaakte leren jas ophalen en misschien nog een dagtripje naar Kanchanaburi doen (the bridge over the river Kwai) en dan terug naar Hollanda. Zal wel weer even wennen zijn maarja komt goed. En fijn om m'n familie en vrienden en Yara weer te zien! En m'n eigen bedje.....

Vanuit Vietnam op z'n Spaans: Adios!